အေမရိကားရွိတကၠသိုလ္တစ္ခုမွာျဖစ္ပ်က္ခဲ့တယ္
လို႔ဖတ္ရဖူးတဲ့ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ပါ။
တစ္ခါကတကၠသိုလ္တခုတြင္ေက်ာင္းဆင္းခါနီးဆရာက ....
"ကစားနည္းတခုကစားရေအာင္..ဆရာနဲ႔အတူဘယ္သူပါဦးမလဲ"
ေက်ာင္းသူတဦးထရပ္ျပီးစတိတ္စင္ေပၚတက္လိုက္သည္။
ဆရာက.....
"သင္ပုန္းေပၚမွာကိုယ့္နဲ႔အရင္းႏွီးဆံုးလူ(၂၀)ဦးရဲ႔နာမည္ကို
ေရးလိုက္ပါ"
သူမကဆရာေျပာသည့္အတိုင္းအိမ္နီးခ်င္း၊သူငယ္ခ်င္း၊
ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္း၊မိသားစုနာမည္မ်ားကိုေရးခ်လိုက္သည္။
ထိ႔ုေနာက္ဆရာက
"အဲဒီနာမည္ေတြထဲကမရွိလဲျဖစ္တယ္၊မလိုအပ္ဘူးလို႔
ထင္တဲ့နာမည္ကိုဖ်က္လိုက္ပါ"
အိမ္နီးခ်င္းတစ္ေယာက္၏နာမည္ကိုသူမဖ်က္လိုက္သည္။
"ေနာက္တစ္ေယာက္ထပ္ဖ်က္လိုက္ပါဦး"
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္၏နာမည္ကိုဖ်က္လိုက္ျပန္သည္။
ဆရာေျပာတိုင္းသူမကတစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ဖ်က္လိုက္ႏွင့္
ေနာက္ဆံုးသင္ပုန္းေပၚတြင္လူသံုးဦးသာက်န္ခဲ့သည္။
ထိုသူမ်ားမွာ...မိဘ၊လင္ေယာက္်ားႏွင့္သားသမီးျဖစ္သည္။
ေက်ာင္းသားမ်ားအားလံုးစိတ္၀င္တစားသင္ပုန္းကိုသာ
စူးစိုက္ၾကည့္ေနၾကသည္။
စာသင္ခန္းတစ္ခုလံုးမွာတိတ္ဆိတ္ေနျပီးကစားနည္း
တစ္ခုကစားေနတာႏွင့္ပင္မတူေတာ့ေပ။
ဆရာကတည္ျငိမ္ေသာအသံျဖင့္နာမည္တစ္ခုထပ္ဖ်က္ခိုင္းျပန္သည္။
သူမမွာအေရြးရခက္ေသာဟန္ျဖင့္အၾကာၾကီးစဥ္းစားျပီးမွ
မိဘဆိုသည့္နာမည္ကိုၾကက္ေျခခတ္ဖ်က္ခ်လိုက္သည္။
"ေနာက္တေယာက္ထပ္ဖ်က္လိုက္"
ေဘးမွဆရာ၏အသံကထပ္မံထြက္လာျပန္သည္။
ဒီတစ္ေခါက္သူမဖ်က္ခ်ဖို႔လက္ေျမွာက္ရာတြင္ပင္အင္အားကုန္ခမ္း
ေနဟန္တူသည္။လက္ကုိေျဖးေျဖးခ်င္းေျမွာက္ျပီးသားသမီးဆိုသည့္
နာမည္ကိုဖ်က္ခ်သည္ႏွင့္တစ္ျပိဳက္နက္စိတ္ထိခိုက္ေသာအသံျဖင့္
ခ်ံဳးပဲြခ်ငိုေၾကြးေလေတာ့သည္။
ဆရာကသူမအားႏွစ္သိမ့္ျပီး....
"ကိုယ့္ရဲ႔အလိုအပ္ဆံုးနဲ႔အရင္းဆံုးလူဟာမိဘနဲ႔
သားသမီးျဖစ္သင့္ပါတယ္။
မိဘကကိုယ့္ကိုၾကီးျပင္းလာတဲ့အထိေကြ်းေမြးေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တယ္။
သားသမီးကကိုယ့္၀မ္းနဲ႔လြယ္ျပီးေမြးထားရတဲ့သူေတြျဖစ္တယ္။
သူတို႔ကအစားျပန္မရႏိုင္တဲ့လူေတြျဖစ္တယ္။
လင္ေယာက္်ားကေနာက္တစ္ေယာက္ထပ္ယူလို႔ရပါလွ်က္နဲ႔
ဘာျဖစ္လို႔မဖ်က္ဘဲခ်န္ထားခဲ့ရသလဲ"
ဟုေမးေလသည္။ေက်ာင္းသားမ်ားကလည္းသူမ၏
အေျဖကိုစိတ္၀င္တစားေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကသည္။
သူမက ...
"အခ်ိန္ေတြတေရြ႔ေရြ႔ကုန္ဆံုးသြားတဲ့အမွ်မိဘေတြက
ကြ်န္မကိုထားျပီးအရင္ ထြက္သြားၾကလိမ့္မယ္။
သားသမီးေတြကလဲၾကီးျပင္းလာရင္
ကြ်န္မကိုခဲြျပီးသြားၾကလိမ့္မယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာကြ်န္မေဘးမွာတသက္လံုး
ကူညီေဖးမမဲ့သူဟာကြ်န္မခင္ပြန္းသာ
ျဖစ္ပါေတာ့မယ္။
ဒါေၾကာင့္သူ႔ကိုမဖ်က္ဘဲခ်န္ထားခဲ့ရျခင္းျဖစ္တယ္"
ဟုတည္ျငိမ္စြာျပန္ေျဖေလသည္။
ဘ၀မွာအလိုအပ္ဆံုးလူဟာ ဘယ္သူျဖစ္ႏိုင္မလဲ...?
"အသြားမေတာ္တလွမ္း၊အစားမေတာ္ တလုတ္"
ဆိုသလို
"အယူမေတာ္တသက္"
လို႔ေရာေျပာလို႔ရႏိုင္မလား...ဒါမွမဟုတ္.....
"အိမ္ေထာင္မွု၊ဘုရားတည္
ေဆးမွင္ရည္စုတ္ထိုး
ဤသံုးမ်ဳိးခ်က္မပိုင္လွ်င္
ေနာင္ျပင္ရန္ခက္လိမ့္မည္ "
ဆိုတဲ့အတိုင္းျမန္မာလူမ်ဳိးေတြအတြက္ေတာ့
ဆရာေျပာသလို
မေကာင္းရင္ေနာက္တေယာက္ေျပာင္းလို႔ျဖစ္ပါ့မလား..
ကြ်န္မကိုေမးခဲ့ရင္
ျပန္ေျဖဖို႔ေတာ္ေတာ္ခက္ပါလိမ့္မယ္။
ေနာက္ဆံုးအေျဖကိုပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္နဲ႔
ေျဖခဲ့တဲ့အဲဒီေက်ာင္းသူကေတာင္မိဘနဲ႔သားသမီးကို
ဖ်က္တဲ့အခ်ိန္မွာတု႔ံဆိုင္းေနခဲ့ေသးတယ္။
ကြ်န္မလိုေျဖဖို႔အေျဖေတာင္မရွိတဲ့လူကေတာ့
အဲေနရာမွာတင္မူးလဲသြားမလားမေျပာတတ္ပါဘူး။
*အခုေတာ့အေဖ့ေဘးမွာအေမပဲက်န္ျပီး
အေမ့ေဘးမွာအေဖပဲက်န္ေနခဲ့တဲ့**
လူေတြကိုေမးရင္ ဘာမ်ားျပန္ေျဖလိမ့္မလဲ......?
သူငယ္ခ်င္းတို႔ေကာဘယ္သူ႕ကိုအလိုအပ္ဆံုးလည္း
ဒီစာေလးဖတ္ၿပီးရင္ေတာ႔ေအာက္မွာအေၿဖေလးတစ္ခုခု
ထားခဲ႔ေပးေနာ္...။
3 အမွတ္တရေျပာသြားတာ:
အသက္အရြယ္ အပိုင္းအျခားနဲ႕ ဆိုင္ပါမယ္။ ငယ္ရင္ေတာ့မိဘေရြးမွာေပါ့ ၊ အိမ္ေထာင္ျပဳစအရြယ္ကေတာ့ အိမ္ေထာင္ဘက္ေရြးမယ္ထင္တယ္။
အိမ္ေထာင္ျပဳျပီးရင္ေတာ့ သားသမီးေရြးမယ္ထင္တယ္။
ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ့ဆုိရင္ေတာ့ မိဘကိုပဲေရြးမိမွာပါ။
အိမ္ေထာင္ဘက္ဆုိတာက 1500 ျဖစ္တဲ့အတြက္ မိဘေလာက္ေတာ့ ေအးျမမယ္မထင္ဘူး။ သားသမီးဆုိတာကေတာ့ အခ်ိန္တန္ရင္မိဘကို ထားခဲ့မွာပဲ(ဒါသဘာ၀ပါ)မိဘဆုိတာအစားထုိးမရႏိုင္ပါဘူး။ ဘုရားေဟာေတာင္ရွိတယ္ေလ... ေသခါနီးအဖ်က္ရခက္တဲ့ သံေယာဇဥ္ေတြထဲမွာ သားသမီးက ထိပ္ဆုံးက ပါတယ္တဲ့။ ဒိေတာ့ ဖ်က္ရခက္တဲ့ သံေယာဇဥ္ထက္ ကုိယ့္အတြက္ သံေယာဇဥ္ ငင္ေနရတဲ့ မိဘႏွစ္ပါးက ပုိအေရးပါမယ္ထင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
သူေရြးတာသူ႔အေတြးနဲ႔သူေတာ႔မွန္လိမ္႔မယ္ထင္တယ္။
Post a Comment