
အေမရိကားရွိတကၠသိုလ္တစ္ခုမွာျဖစ္ပ်က္ခဲ့တယ္လို႔ဖတ္ရဖူးတဲ့ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ပါ။တစ္ခါကတကၠသိုလ္တခုတြင္ေက်ာင္းဆင္းခါနီးဆရာက ...."ကစားနည္းတခုကစားရေအာင္..ဆရာနဲ႔အတူဘယ္သူပါဦးမလဲ"ေက်ာင္းသူတဦးထရပ္ျပီးစတိတ္စင္ေပၚတက္လိုက္သည္။ဆရာက....."သင္ပုန္းေပၚမွာကိုယ့္နဲ႔အရင္းႏွီးဆံုးလူ(၂၀)ဦးရဲ႔နာမည္ကိုေရးလိုက္ပါ"သူမကဆရာေျပာသည့္အတိုင္းအိမ္နီးခ်င္း၊သူငယ္ခ်င္း၊ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္း၊မိသားစုနာမည္မ်ားကိုေရးခ်လိုက္သည္။ထိ႔ုေနာက္ဆရာက"အဲဒီနာမည္ေတြထဲကမရွိလဲျဖစ္တယ္၊မလိုအပ္ဘူးလို႔ထင္တဲ့နာမည္ကိုဖ်က္လိုက္ပါ"အိမ္နီးခ်င္းတစ္ေယာက္၏နာမည္ကိုသူမဖ်က္လိုက္သည္။"ေနာက္တစ္ေယာက္ထပ္ဖ်က္လိုက္ပါဦး"သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္၏နာမည္ကိုဖ်က္လိုက္ျပန္သည္။ဆရာေျပာတိုင္းသူမကတစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ဖ်က္လိုက္ႏွင့္ေနာက္ဆံုးသင္ပုန္းေပၚတြင္လူသံုးဦးသာက်န္ခဲ့သည္။ထိုသူမ်ားမွာ...မိဘ၊လင္ေယာက္်ားႏွင့္သားသမီးျဖစ္သည္။ေက်ာင္းသားမ်ားအားလံုးစိတ္၀င္တစားသင္ပုန္းကိုသာစူးစိုက္ၾကည့္ေနၾကသည္။စာသင္ခန္းတစ္ခုလံုးမွာတိတ္ဆိတ္ေနျပီးကစားနည္းတစ္ခုကစားေနတာႏွင့္ပင္မတူေတာ့ေပ။ဆရာကတည္ျငိမ္ေသာအသံျဖင့္နာမည္တစ္ခုထပ္ဖ်က္ခိုင္းျပန္သည္။သူမမွာအေရြးရခက္ေသာဟန္ျဖင့္အၾကာၾကီးစဥ္းစားျပီးမွမိဘဆိုသည့္နာမည္ကိုၾကက္ေျခခတ္ဖ်က္ခ်လိုက္သည္။"ေနာက္တေယာက္ထပ္ဖ်က္လိုက္"ေဘးမွဆရာ၏အသံကထပ္မံထြက္လာျပန္သည္။ဒီတစ္ေခါက္သူမဖ်က္ခ်ဖို႔လက္ေျမွာက္ရာတြင္ပင္အင္အားကုန္ခမ္းေနဟန္တူသည္။လက္ကုိေျဖးေျဖးခ်င္းေျမွာက္ျပီးသားသမီးဆိုသည့္နာမည္ကိုဖ်က္ခ်သည္ႏွင့္တစ္ျပိဳက္နက္စိတ္ထိခိုက္ေသာအသံျဖင့္ခ်ံဳးပဲြခ်ငိုေၾကြးေလေတာ့သည္။ဆရာကသူမအားႏွစ္သိမ့္ျပီး...."ကိုယ့္ရဲ႔အလိုအပ္ဆံုးနဲ႔အရင္းဆံုးလူဟာမိဘနဲ႔သားသမီးျဖစ္သင့္ပါတယ္။မိဘကကိုယ့္ကိုၾကီးျပင္းလာတဲ့အထိေကြ်းေမြးေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တယ္။သားသမီးကကိုယ့္၀မ္းနဲ႔လြယ္ျပီးေမြးထားရတဲ့သူေတြျဖစ္တယ္။သူတို႔ကအစားျပန္မရႏိုင္တဲ့လူေတြျဖစ္တယ္။လင္ေယာက္်ားကေနာက္တစ္ေယာက္ထပ္ယူလို႔ရပါလွ်က္နဲ႔ဘာျဖစ္လို႔မဖ်က္ဘဲခ်န္ထားခဲ့ရသလဲ"ဟုေမးေလသည္။ေက်ာင္းသားမ်ားကလည္းသူမ၏အေျဖကိုစိတ္၀င္တစားေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကသည္။သူမက...